μνημονευτικός

-ή, -ό (ΑΜ μνημονευτικός, -ή, -όν) [μνημονευτός]

αυτός που είναι επιτήδειος, ή ικανός στη μνημόνευση, μνημονικός

νεοελλ.

το θηλ. ως ουσ. η μνημονευτική

(ψυχολ.) σύνολο μεθόδων που αποσκοπούν στην ανάπτυξη τής απομνημονευτικής ικανότητας, το οποίο συνίσταται κυρίως στην οργάνωση, σε ένα σύνολο πολλών περίπλοκων στοιχείων τα οποία δεν έχουν καμιά εμφανή δομή

μσν.

το ουδ. ως ουσ. τὸ μνημονευτικόν

α) η μνήμη, το μνημονικό, το θυμητικό

β) σημειωματάριο

μσν.-αρχ.

αυτός που έχει καλή μνήμη

αρχ.

1. αυτός που έχει δοθεί για ανάμνηση

2. φρ. «μνημονευτική αἵρεσις» — ιατρική σχολή τής οποίας οι κανόνες εξαρτώνταν από τις καταγραφές παρατηρήσεων.